Werken bij het Antilliaans Dagblad #6

Jeetje, time flies when you’re having fun! Vorige week woonde ik precies een half jaar op Curaçao en dat betekent dat ik ook alweer een half jaar voor het Antilliaans Dagblad werk. Afgelopen maand schreef ik onder meer over de grenssluiting met Venezuela, over de allereerste Curaçaose gin en over WOII-lesmateriaal dat speciaal is ontwikkeld voor kinderen in het Caribisch gebied.

Curaçaose gin
Sinds maart heeft Curaçao haar eerste eigen gin. Henry’s gin, vernoemd naar de initiatiefnemer Henry van der Kwast. Ik belde hem op om te vragen hoe hij op het idee is gekomen, waarin deze gin zich onderscheid van andere soorten en hoe hij zijn eigen drankje zelf het liefste drinkt. Zo kon ik er een leuk artikel over schrijven. Ik heb de gin overigens afgelopen zaterdag geproefd en ik ben op zich geen ginliefhebber, maar deze vond ik wel lekker. Fris van smaak, niet te bitter, dus het proberen waard als je op Curaçao bent!

Verbod op vliegverkeer
Zoals jullie misschien vanuit Nederland ook wel hebben meegekregen, heeft de Venezolaanse president Nicolás Maduro een eenzijdige grenssluiting opgelegd met de ABC-eilanden. Het zou hem gaan om smokkel van onder meer koper en goud waarop niet gehandhaafd wordt, maar op diplomatieke oplossingen geeft hij niet thuis. Als inwoner van Curaçao merk je er eigenlijk weinig van. Behalve dat de Venezolaanse fruitmarkt noodgedwongen is gestopt, er tankers werkloos voor de kust liggen te wachten en er geen directe vluchten meer naar het land gaan. Dat laatste is eigenlijk al begin januari ingegaan, maar toch werd pas afgelopen maand een officieel vliegverbod afgegeven vanuit de Venezolaanse luchtvaartautoriteiten. Dat lijkt nogal wat, maar in essentie maakt het eigenlijk niet eens zo heel veel verschil. Hoe dat precies zit lees je in het nieuwsbericht dat ik erover schreef.

WOII-lesmateriaal
Als kind in Nederland groei je er mee op, de verhalen van de Tweede Wereldoorlog. Ik weet nog dat ik mijn allereerste spreekbeurt ooit deed over Anne Frank. Een meisje van mijn leeftijd dat graag schreef en in Nederland ondergedoken zat voor de Duitsers; dat sprak tot de verbeelding, ik kon me met haar identificeren, zoals waarschijnlijk de meeste Nederlandse leerlingen dat konden. Maar voor de kinderen op Curaçao is dat een ander verhaal. Zij leven in een totaal andere wereld en voelen zich in die zin niet betrokken bij de geschiedenislessen die vanuit onze perspectieven zijn geschreven. Daarom heeft het Nationaal Comité 4 en 5 mei lesmateriaal ontwikkeld dat meer is gericht op de belevingswereld van de kinderen uit het Caribisch gebied. Want ook hier is de strijd gevoerd en ook hier zijn er doden gevallen. Je leest er alles over in het artikel dat ik schreef.

Insel Air zonder toestel
De enige eigen luchtvaartmaatschappij van Curaçao beleeft om het zachtjes uit te drukken niet haar beste periode. Nadat Insel Air praktisch failliet was, heeft het een lening gekregen van de overheid, waardoor het kan blijven bestaan met minder toestellen en vliegt naar minder bestemmingen. Ze hebben nog drie F50’s, waarvan er twee operationeel zijn. Precies toen één daarvan in onderhoud was en aan de grond stond, viel bij het andere toestel een motor uit. Dat gebeurde toen het vliegtuig net was vertrokken vanuit Sint Maarten en de piloot moest met slechts een motor een noodlanding maken terug op het bovenwindse eiland. De luchtvaartmaatschappij had daardoor even helemaal geen toestellen en alle vluchten van Insel Air tussen de eilanden moesten worden gecanceld. Hoe dat allemaal zit, lees je in het voorpaginastuk dat ik hierover maakte.

Ongedocumenteerde kinderen geen diploma
Als je dacht dat alleen Europa te maken heeft met een vluchtelingenstroom, dan heb je het mooi mis. Ook op Curaçao spelen vergelijkbare scenario’s zich af. Met name Venezolanen vluchten vanwege de crisis hun land uit. Niet alleen naar buurlanden als Colombia, maar ook naar de nabijgelegen eilanden zoals Curaçao en Aruba. Als ze erin slagen om ongezien het eiland op te komen, verblijven ze hier vaak illegaal en soms zelfs compleet zonder documenten. Dat gaat soms lang goed. Op de meeste scholen zijn ongedocumenteerde kinderen gewoon welkom. Maar later levert het problemen op. Als ze hun middelbare school afmaken, kunnen ze vaak geen diploma halen en daardoor kunnen ze zich niet verder ontwikkelen. Daar wil de onderwijsminister nu wat aan gaan doen. Ik sprak haar en een basisschooldirectrice die met alle liefde ook illegale kinderen toelaat op haar school voor een uitgebreid verhaal in het AD.

 

 

You may also like

3 reacties

    1. Haha nee, dit kan iedereen zien 🙂 Ik moet het alleen wel eerst goedkeuren voor het onderaan de blog komt te staan, dus vandaar dat je het niet meteen ziet!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *