Weekly recap #1

Dat ik zo veel mensen ontmoet en soms op plekken beland waar anderen niet komen, vind ik het allerleukste aan mijn werk als journalist. Ik stond deze week bijvoorbeeld tussen 400 wietplantjes in Middelburg, ging in Burgh-Haamstede op bezoek bij een beledigde Miranda, interviewde Olaf over zijn (succesvolle) debuutfilm en belde met Marica over haar fietsreis van Friesland naar Australië. Een hoop leesvoer voor jullie dus! Kijk je mee? 

Tussen 400 wietplantjes
Woensdag moest ik snel mijn spullen pakken en in de auto stappen. Er was namelijk een wietkwekerij opgerold in een rijtjeshuis in Middelburg. En omdat de geknutselde stroomleidingen van de wietkwekers losgekoppeld moesten worden, zat het hele woonblok tijdelijk zonder elektriciteit. Nogal een technisch verhaal, de details zal ik je verder besparen. Het was vooral de bedoeling dat ik buurtbewoners zou spreken. Hadden ze in de gaten dat er iets niet pluis was in de woning op de hoek? Hoe lang zaten ze zonder stroom? Dat soort vragen.

Maar toen ik eenmaal in de straat stond, wilde ik die kwekerij eigenlijk wel eens met eigen ogen zien. Na een poosje kreeg ik toestemming en lieten de agenten me eindelijk binnen. Ik wist niet wat ik zag boven in dat huis. Twee slaapkamers en de zolder stonden vol met wietplanten. Er was een systeem aangelegd om de planten automatisch water te geven, overal hingen groeilampen aan houten balken en het was er enorm warm. Door de ruimtes af te sluiten met plastic en er een luchtfilter in te hangen, zorgden de kwekers ervoor dat de wietlucht buiten bijna niet te ruiken was. Het schijnt dat buurtbewoners last hadden van het gezoem van de ventilator en daarom melding hadden gedaan bij de politie. Brr, je zult er maar naast wonen!

wijkagent.jpg

 

Op de koffie bij Miranda
Een paar dagen eerder sjeesde ik naar Burgh-Haamstede voor een interview met Miranda de Wilde. Ze heeft overgewicht en was op een nogal lullige manier geweigerd voor de functie van caissière bij de plaatselijke supermarkt. “Mensen met jouw gewicht zijn vaker ziek”, “Er is geen bedrijfskleding in jouw maat” en “We weten niet of de stoelen jouw gewicht wel kunnen dragen”, zouden ze tegen haar hebben gezegd.

Miranda was gekwetst en deelde haar ervaring met vrienden op Facebook. Dat bericht werd natuurlijk massaal gedeeld en een heleboel media pikten het op. Ook wij waren geïnteresseerd in Miranda’s verhaal voor een artikel in de PZC. Ik ging bij haar op bezoek, belde de Albert Heijn voor een reactie en zocht uit wanneer er sprake is van discriminatie bij een sollicitatie. Er staat een korte versie van het artikel online, maar je kunt ook het filmpje bekijken dat de videostagiair maakte.

Toevallig een leuk nieuwtje
Bij mij op de opleiding werd er altijd gezegd dat je als journalist gebruik moet maken van je netwerk. Daar had ik afgelopen week een mooi voorbeeld van. Ik ken Olaf Hamelink nog uit de tijd dat we op scouting zaten en sindsdien hebben we elkaar natuurlijk op Facebook. Zonder dat hij het in de gaten had, deelde hij een mooi nieuwtje voor mij. “#3 – Dear Olaf, Hope this mail finds you well. Your film Agasanduka has been selected to screen at Amakula Film Festival in Uganda“, zette hij op zijn tijdlijn. Toen ik dat las, ging er bij mij meteen een belletje rinkelen. Nummer 3? Dus dat zijn al drie filmfestivals? Met je eerste film? Dát is leuk voor in de krant!

Olaf vertelde me dat hij ‘Agasanduka‘ heeft gemaakt toen hij in Rwanda woonde. Hij vertelde ook hoe hij op het idee is gekomen van de film, wat het moraal van het verhaal is en waar zijn volgende project over gaat. Zulke artikelen over jong talent uit Zeeland vind ik altijd heel leuk om te maken. Ik hou er wel van als mensen een beetje ambitieus zijn en vol passie over hun bezigheden vertellen. En het is een beetje een win-winsituatie, want omdat ik zelf ook nog een jonkie ben, pik ik de verhalen vaak per toeval op. Een korte versie van het artikel kun je online lezen en de film kun je daar ook zien.

SAMSUNG CAMERA PICTURES
Het interview met Olaf kreeg dinsdag een mooi plekje in de krant én een vermelding op de Zeeuwse voorpagina. Als dat geen echte bloggersfoto met een kleurrijke smoothie en een aardbei verdient, dan weet ik het ook niet meer.

Wanderlust: op de fiets naar Australië
Mijn oren en ogen staan altijd open voor mooie verhalen. Zelfs ‘s ochtends als ik nog met een ochtendhumeur naar de show van Mattie en Wietze op Qmusic zit te luisteren. Een tijdje terug hoorde ik in hun programma iets super gaafs voorbij komen: Marica van der Meer, een vrouw uit Friesland, was naar een vriendin in Australië gefietst om bij haar verjaardagsborrel te zijn. Geweldig! Omdat er geen Zeeuws tintje aan zit, kon ik er voor de PZC niets mee. Maar ik schrijf ook voor online reismagazine Stop and Stare en daar was dit onderwerp echt perfect voor.

Ik mailde Marica om een interview af te spreken en kon haar diezelfde avond nog bellen. Wat een inspirerend verhaal! Vijftien maanden, 28.000 kilometer, door 21 landen. Omdat ze de dagelijkse sleur van haar werk in Nederland beu was. Je moet het maar durven, zeg… Het leuke is dat ze hier een boek over heeft geschreven, zodat wij een beetje van haar avontuur kunnen mee genieten. Ik kan jullie jammer genoeg nog niet vertellen wat ik daarvan vind, omdat mijn exemplaar onderweg met de post verloren is gegaan. Maar jullie kunnen in ieder geval al wat ‘proeven’ door mijn artikel te lezen op Stop and Stare. Oh ja, en daar kun je het boek ook winnen!

marica collage
Foto’s Marica van der Meer

Ik ben héél benieuwd wat jullie van deze eerste ‘Weekly recap’ vinden, dus hou je vooral niet in om hieronder, of op Facebook even een reactie achter te laten.

En dan hopelijk: tot volgende week!

You may also like

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *