‘Er zijn twee lichamen gevonden in de bossen bij Dishoek, heb jij tijd om daarheen te gaan?’ Eén seconde dacht ik: hè, wat? En daarna schoot ik meteen in actie. Samen met mijn collega Ellen stapte ik in de auto en sjeesde naar de plaats delict om verslag te doen. In deze blogpost vertel ik jullie hoe dat eraan toe ging. 

Het hele gebied was al afgezet toen we aankwamen. Op wat agenten en één bezorgde campinggast na stond er op dat moment nog niemand. Er was van achter de linten vrij weinig te zien en dit was het enige wat we wisten: de twee lichamen waren van een man en een vrouw, ze waren duidelijk door geweld om het leven gekomen en er stond een auto bij. Een wandelaar had ‘s ochtends een verdachte situatie gemeld en de politie heeft vervolgens de levenloze lichamen aangetroffen. Om wie het ging en wat er wanneer was gebeurd, was nog een raadsel.

Liveblog
Buurtbewoners en toeristen die in Dishoek verbleven, kwamen na een tijdje toch kijken. Ze waren ongerust, want er gebeurde nooit iets in het dorp. Zou er een gek rondlopen waar ze zich zorgen over moesten maken? Wij wilden die vraag als verslaggevers natuurlijk kunnen beantwoorden. Om alle informatie die we verzamelden direct te kunnen delen, besloten we een liveblog bij te houden. Ellen en ik gaven alles wat we zagen en hoorden door aan onze collega’s van de webredactie en zij zorgden ervoor dat het snel online kwam.

Voorpagina
We zagen hoe forensisch onderzoekers in witte pakken en blauwe haarnetjes onderzoek deden en we spraken omwonenden, voorbijgangers en trokken vooral heel vaak de politiewoordvoerder aan zijn mouw. Ik sprak bijvoorbeeld ook een Duitse toeriste die de auto rond middernacht nog had zien staan toen ze de hond uitliet, maar geen seconde aan een misdrijf had gedacht. Ze was er gewoon langs gewandeld in de veronderstelling dat het verliefde jongeren waren die wel wat privacy konden gebruiken.

Aan het einde van de middag hadden we een heleboel reacties verzameld, maar waren we eigenlijk nog niet veel wijzer geworden en het leek erop dat er die dag ook nog geen cruciale vragen beantwoord zouden worden. We besloten terug naar de redactie te rijden om te gaan typen voor de krant van de volgende dag. Op basis van de informatie die we de hele dag hadden verzameld, schreef Ellen een nieuwsbericht voor de voorpagina en ik maakte de reportage voor binnenin (die vanwege dubbeling met het liveblog niet apart online is gekomen).

Dag twee
De volgende dag ging ik ermee verder. Een collega had via-via gehoord waar het koppel zou hebben gewoond. We hadden het adres opgezocht op Google Streetview en zagen daar inderdaad een blauwe Mercedes staan, dat kon zomaar dezelfde zijn als die we in het wandelgebied hadden gezien vlakbij de lichamen. ‘Wil jij eens in die straat gaan kijken?’ Nou vooruit, dat wilde ik wel. Ik wilde antwoorden.

Buurtonderzoek
Toen ik in de straat aankwam, was er opnieuw weinig te zien. Ik besloot toch bij wat buren aan te bellen om te vragen of het inderdaad klopte dat het koppel bij hen in de straat had gewoond. Daar liep ik de recherche tegen het lijf. En zo had ik mijn bevestiging. De man was niet erg blij met mijn aanwezigheid en vertelde me dat het onderzoek nog volop aan de gang was. Ik trok de conclusie dat we hetzelfde werk aan het doen waren en zocht nog even verder naar aanknopingspunten.

Antwoorden
Algauw hoorde ik van buren dat de man en vrouw vijf kinderen achterlieten. Slik. Dat was wel even heftig om te horen. Het is overigens niet zo dat we elke roddel meteen als feit melden op onze website, of in de krant. Je kunt er niet op vertrouwen dat alles wat je verteld wordt ook daadwerkelijk klopt en je bent er als journalist niet om geruchten te verspreiden. Ik hoopte via de buren vooral een beeld te krijgen van het echtpaar, dat me weer een idee kon geven van wat zich die donderdagnacht had afgespeeld.

Bekend bij politie
Toen ik bij een stuk of vijf huizen binnen was geweest, had ik een hele berg informatie. De vader van het gezin zou bijvoorbeeld vaker opgepakt zijn geweest wegens het mishandelen van zijn vrouw en de familie zou zich agressief hebben gedragen tegenover de buurt. Ik belde de politie om de geruchten voor te leggen, in de hoop op een bevestiging. Het leek erop dat ik al meer wist dan de woordvoerder op dat moment wilde. Ja, het gezin was bekend bij de politie, kreeg ik als antwoord, maar daar wilden ze die middag pas uitgebreid op ingaan.

Aan het einde van de dag werd een persbijeenkomst georganiseerd met de politiechef, officier van justitie en burgemeester van Middelburg. ‘Om de nodige duiding aan het verhaal te geven’, want het was inderdaad een gezin met een achtergrond. We kregen te horen dat de twee door een vuurwapen om het leven waren gekomen dat ook bij hun lichamen was gevonden. Dat de man in de kerstperiode voor het laatst was opgepakt nadat hij zijn vrouw had mishandeld. En dat hij iets meer dan een week geleden zijn straf had gekregen: een voorwaardelijke celstraf, verplichte behandeling en een gebiedsverbod – hij mocht niet meer bij zijn vrouw in de buurt komen. Zij had bij hulpverleners aangegeven te willen scheiden. De politie hield daarom rekening met een familiedrama.

Na twee dagen speuren, heb ik nog de meeste informatie gekregen in die anderhalf uur. Informatie over de waarschijnlijke identiteit van de slachtoffers, de toedracht van het misdrijf en het mogelijke motief. Ik schreef die avond weer een stuk voor de voorpagina en een vervolg voor binnenin met het laatste nieuws en de feiten op een rij. Zonder daar nog enige conclusies aan te verbinden, want de politie had het onderzoek nog niet afgesloten en wilde alle opties openhouden.

In het weekend werd de identiteit van het echtpaar officieel bevestigd. ‘s Maandags bracht de politie de uitkomst van het forensisch onderzoek naar buiten. Daaruit konden ze de conclusie trekken dat het inderdaad om een familiedrama gaat, waarin de man eerst zijn vrouw heeft vermoord en vervolgens zichzelf.

Zoals je waarschijnlijk wel kunt opmaken uit deze blogpost, waren het een paar bewogen werkdagen. Ik hoop dat ik jullie een beetje een idee heb kunnen geven bij hoe wij te werk gaan en hoe we aan mijn bronnen en feiten kom. Als je nog vragen hebt, hou je vooral niet in. Ik beantwoord ze graag!