Traveldiary Colombia #2 – Medellín en Guatapé

In de jaren tachtig was Medellín nog compleet in de ban van het drugskartel van the one and only Pablo Escobar. Maar daar merk je nu als toerist helemaal niets meer van. Sterker nog: deze miljoenenstad is een van de leukste bestemmingen in Colombia. Je kunt je er prima vermaken en dat is dan ook precies wat wij hebben gedaan. Daar lees je in deze nieuwe reisblog alles over!

MEDELLÍN

Dag 6

Ondanks onze slechte ervaring in de bus van Bogotá naar Salento, besloten we van Salento naar Medellín toch maar weer de bus te nemen. De lastminute vliegtickets waren best aan de prijs en dat vonden we het niet waard. Gelukkig viel deze rit enorm mee. Waarschijnlijk komt dat ook doordat ik zo’n vijf van de zeven uur durende reis heb geslapen, omdat ik niet zo fit wakker was geworden. Ook Maaike had een flinke verkoudheid opgelopen tijdens de Cocora-hike, dus hebben we onze eerste avond in Medellín rustig aan gedaan.

Dag 7

De volgende dag voelde ik me wel weer oké, maar Maaike was er nog steeds belabberd aan toe. Dus besloten we wat rustige activiteiten te doen. We namen de metro naar Parque Arví. En daarbij ging het ons niet om de eindbestemming, maar om de bijzondere metrolijn die je daar heen brengt. Die loopt namelijk vanaf een bepaald punt over in een kabelbaan. Hoe geinig is dat? Zo konden we gewoon gezellig een uur of wat zitten terwijl we om ons heen keken en toch weer een van de bezienswaardigheden van ons lijstje konden afvinken.

Daarna kwam ik tot de ‘geniale’ ingeving om nog even langs de Botanische tuinen te gaan. Dat leek me wel tof en ook nog enigszins rustgevend voor Maaike. Maar eerlijk gezegd was het helemaal niet zo spectaculair. Het was een beetje een veredeld stadspark. We wandelden er even doorheen, maar hadden het vrij gauw gezien. En aangezien Maaike niets liever wilde dan in haar bed liggen, zijn we maar snel terug naar het hostel gegaan.

Dag 8

Onze tweede dag in Medellín vonden we het toch tijd voor wat meer actie. We hadden een lijstje opgesteld met dingen die we in deze fantastische stad wilden doen en als we daar niet wat van zouden gaan afstrepen, konden we niet alles zien. Maaike stelde daarom uiteindelijk voor om te gaan paragliden, want – zei ze – dan hoeven we zelf niets te doen, behalve een beetje hangen. Dus zo geschiedde.

Altijd als ik dit soort dingen doe, word ik toch weer een beetje zenuwachtig. Dan vraag ik me toch weer af wáárom ik het hemelsnaam zo leuk vind en ga ik bedenken wat er allemaal fout kan gaan. Nou, daar had ik ruim genoeg de tijd voor, want de wind was slecht en we hebben echt uren zitten wachten. Om goed te kunnen paragliden is warme lucht nodig, waardoor de parachute opstijgt en dus ook weer op het hoge startpunt terug kan landen. Nu was het te koud, waardoor ze af en toe beneden moesten landen en het weer een uur duurde voor de parachute en piloot terug waren.

Precies toen ons geduld opraakte, werd mijn naam opeens geroepen. En toen ging het plots allemaal verrekkes snel. Ik werd bevestigd aan de piloot, mijn SD-kaartje werd in de GoPro gedaan en voor ik het wist maakten we al een aanloopje richting het ravijn. Ja, dat is best tegen de natuur in, kan ik je vertellen. Máár ik moet daarbij ook zeggen dat ik het achteraf eigenlijk helemaal niet zo eng vond, omdat ik – in tegenstelling tot de skydive die ik eerder deed – meteen die ‘zekerheid’ voelde van de opengeklapte parachute. Wieeeeh, I believe I can fly!

Toen ook Maaike weer veilig voet aan de grond had gezet, reden we door naar Comuna 13 voor nog een graffiti tour. Comuna 13 was vroeger een van de meest gewelddadige en gevaarlijke wijken van Medellín, door de vele clans die erin huishielden, maar tegenwoordig is het een stuk veiliger en één groot kunstwerk. Straatartiesten hebben bijna elk stukje muur opgeleukt met prachtige graffitiwerken en dat is heel tof om te zien.

Tijdens de tour vertelde onze gids allerlei anekdotes; over de kunstenaars, de verhalen achter de muurschilderingen, maar ook over de tijden dat de wijk er nog een stuk slechter aan toe was. Super interessant. Oh, en ook leuk waren de roltrappen die je vanaf een bepaald punt ziet. Deze zijn door de overheid geplaatst om de bewoners bovenaan de berg tegemoet te komen en draaien van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Funny!

GUATAPÉ

Dag 9

Wat echt niet mag ontbreken tijdens je verblijf in Medellín is een dagtrip naar het nabijgelegen dorpje Guatapé. Wij hadden in eerste instantie informatie opgevraagd over tours, maar besloten uiteindelijk toch op eigen houtje te gaan, omdat we liever zelf bepalen wat we wanneer doen, haha. Guatapé is erg klein, dus in die zin is er niet zo veel te beleven, maar er zijn twee redenen waarom toch veel mensen er heen gaan: de gekleurde huisjes en de berg El Peñol, met een waanzinnig uitzicht.

Tussen de buien door verkenden we het dorpje op ons dooie gemakje. We volgden onze neus de straatjes in en pas na een hele tijd, kwamen we eindelijk het super leuke trapje tegen dat je altijd ziet op de foto’s. Daar hebben we even een uitgebreide fotoshoot gehouden. En vervolgens zijn we om de hoek van de straat neergestreken bij een heel leuk pleintje met verschillende eettentjes, waar we héérlijk hebben geluncht. (Sorry ik ben de naam vergeten, anders had ik ‘m graag met jullie gedeeld!)

Zo hadden we een goede bodem gelegd om El Peñol met haar 750 treden te gaan beklimmen. We namen de tuktuk vanuit het dorp, maakten ruzie met de chauffeur die ons probeerde af te zetten en konden toen aan de klim beginnen. Ach, na de Cocora-hike deden we dit natuurlijk met twee vingers in ons neus. En ook deze view was weer prachtig. Het deed me een beetje denken aan het uitzichtpunt Santa Martha op Curaçao, maar dan veel groter en toch een tikkie adembenemender.

MEDELLÍN

Dag 10

Op onze tiende dag in Colombia hadden we een Free City Tour op het programma staan. Dat is opnieuw iets wat je echt niet mag overslaan bij een bezoek aan Medellín. De Free Walking Tours zie je in heel Colombia terug en volgens mij zijn ze bedoeld om de toeristen te laten zien hoe het land echt in elkaar zit en hoe mooi het – op de zwarte pagina’s in de geschiedenis na – eigenlijk is. Hoewel het trouwens in principe gratis is, wordt er wel een kleine bijdrage verwacht. Die gaven wij onze gids Monsa met alle plezier, want ze heeft ons echt een hele leuke ochtend verzorgd.

Monsa vertelde over de geschiedenis van Colombia, het slechte imago waar ze zo graag van af willen en natuurlijk over Pablo Escobar (aangeduid als P.E. of Voldemort, zodat voorbijgangers zich er niet mee zouden bemoeien) en de huidige politieke situatie en de vredesonderhandelingen met de guerrillabewegingen. Door dit soort informatie leer je Colombia nog beter kennen en dat vond ik echt heel waardevol. Ook liet ze ons allerlei plekken zien, zoals de bruisende straten, de beelden van kunstenaar Botero en muurschilderingen van de inheemse bevolking. Heel tof!

‘s Middags besloten we de stad toch weer te verlaten en naar het winkelcentrum Centro Commercial Santafé te gaan. Op Curaçao kun je niet echt lekker winkelen en na anderhalf jaar in dezelfde kleding te lopen, waren we wel toe aan iets nieuws. Dat klonk overigens vooral in theorie heel erg leuk, want mijn aankopen zijn beperkt gebleven tot een zwart topje en een flesje water, haha. Maar hé, ik heb wel weer een Bershka, Zara en Pull&Bear gezien. Da’s ook wat waard, toch?!

Lees alle Colombia-blogs:
#1 Salento en Bogotá
#3 Minca en Tayrona
#4 Cartagena en Bogota

You may also like

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *