Traveldiary Colombia #3 – Minca en Tayrona

Nat, hilarisch en prachtig. Dat was ons avontuur in Minca in een notendop. Om nog maar te zwijgen over onze dagen in Tayrona National Park, waar we apen en alligators zagen, tot onze knieën in de modder liepen en overnachtten in een hangmat in the middle of the jungle!

MINCA
Dag 11

Vanuit Medellín gingen we naar Minca en hoewel beide plaatsen noordelijk gelegen zijn, moesten we nog een afstand van zo’n 800 kilometer overbruggen. Dat deden we met het vliegtuig. In Colombia heb je een heleboel prijsvechters, waardoor binnenlandse vluchten echt heel voordelig zijn. Wij vlogen met Viva Air en dat heeft ons, met extra ruimbagage, nog geen 40 euro gekost. Ideaal!

We vlogen van Medellín naar Santa Martha, waar we eerst een lokale bus namen tot in het centrum en vervolgens de drukke straten doorkruisten op zoek naar het busstation, waar we in de minivan stapten richting Minca. Toen we onderaan het bergdorpje waren afgezet, begon eigenlijk pas het leukste deel van de reis. Een ‘bumpy ride’ met de jeeptaxi om boven bij ons verblijf te komen; Casa Elemento, een hostel dat bekend staat om haar grote hangmatten met fenomenaal uitzicht.

Na een bewogen rit van bijna een uur waarin we slechts 6 kilometer aflegden, kwamen we eindelijk aan bij onze accommodatie. We hadden de zonsondergang jammer genoeg net gemist, maar we waren gelukkig nog wel op tijd om ons in te schrijven voor het avondmaal. Bovenop de berg zijn namelijk geen restaurants of supermarkten, dus verzorgt het hostel elke avond een diner. Alsof we op kamp waren met zo veel jonge mensen tegelijk aan tafel, super gezellig!

Dag 12

De volgende dag was het tijd om op verkenning uit te gaan. We hadden maar één volle dag en de receptioniste vertelde ons in gebrekkig Engels dat het leuk was om de top van de berg te bekijken en om vervolgens af te dalen naar de waterval. Nou, dat klonk veelbelovend. Dus hup flessie water mee, camera in de aanslag en hiken maar. Het duurde zo’n drie kwartier tot we boven waren en tot de ontdekking kwamen dat er door de wolken niets meer van het prachtige uitzicht, waarover we zoveel hadden gehoord, te zien was. Ach ja, shit happens. Vol goede moed gingen we naar beneden, want die waterval zou ons vast niet teleurstellen.

Je voelt ‘m vast al aankomen: dat viel dus vies tegen. Sowieso waren we vrij lang onderweg en echt vijf minuten voor we ein-de-lijk bij die freaking ‘waterfall’ waren, kwam het met bakken uit de hemel. Wat zeg ik? Het kwam met hele containers uit de hemel! Ietwat chagrijnig en vooral drijfnat zochten we dekking bij een restaurantje dat we een paar meter eerder hadden gezien. Dat bleek een heel leuk restaurant van een Zweedse mevrouw, die daar woonde met haar Colombiaanse man. Zij overhandigde ons direct een stapel handdoeken om ons af te drogen en schotelde ons de perfecte latte macchiatto voor. Dat maakte een hoop goed.

Toen het eindelijk weer droog was, besloten we alsnog naar de waterval te gaan kijken. Dat was ondertussen één grote modderstroom geworden, dus een tikkie minder prachtig dan we op andermans foto’s hadden gezien. Maar hé, het leven van een reiziger gaat niet altijd over rozen, daar waren we ondertussen al achter. Dus hielden we – inmiddels weer wat beter gemutst – een belachelijke fotoshoot en keerden we gauw terug naar het hostel, om dit keer de zonsondergang niet te missen.

Dat terugkeren was dus nog wel een dingetje. Er waren geen jeeps, dus móesten we wel bij een motor achterop terug naar boven. En aangezien het dus net een uur lang keihard had geregend, was de weg behoorlijk modderig. Maar de mevrouw van het restaurant had ons verteld dat het maar een paar keer per jaar fout ging, dus hoe groot was de kans dat wij dat net zouden meemaken? (ja, dit is sarcastisch) Gelukkig kwamen na een avontuurlijke rit gewoon heelhuids aan. Ruim op tijd voor de zonsondergang, waar we hebben genoten van het prachtige uitzicht.

TAYRONA
Dag 13

Na een gezellig feestje bij de bar van het hostel stonden we de volgende dag gewoon weer op tijd op om aan onze reis terug naar de bewoonde wereld beginnen. We aten nog een heerlijk ontbijtje met onze benen bungelend boven de hangmat en zijn vervolgens via Santa Martha naar een hostel gereisd aan de rand van Tayrona National Park. Daar zouden we alvast een nachtje slapen om de volgende ochtend op tijd te kunnen beginnen.

We kwamen net op een tijdstip aan dat we ‘s middags geen activiteit meer konden doen, dus ik ben lekker in de hangmat van het hostel gaan chillen met het boek ‘Haar naam was Sarah’. Ik was nog maar op de helft, maar heb ‘m die middag in één zucht uitgelezen. Wat een prachtig (en verdrietig) verhaal!


Dag 14

De volgende dag stonden we op tijd op voor ons avontuur in Tayrona National Park, waar we een nachtje bleven slapen in hangmatten middenin de jungle. Hoe gaaf! We hadden heel veel goede verhalen over het park gehoord en we werden niet teleurgesteld, want we toen we nog maar net aan de hike waren begonnen, zagen we meteen al aapjes in de bomen zitten. We keken onze ogen uit toen we vanuit het regenwoud, via de wilde kust met hoge rotsblokken, de route aflegden naar Pablo San Juan.

Dat was geen hele makkelijke route. We moesten over rotsen lopen, door kreken en door diepe modderpoelen. En toen we ons eindpunt hadden bereikt waren we dan ook bekaf, haha. Naast Pablo San Juan bevindt zich één van de meest populaire stranden van het park en dat vonden we eerlijk gezegd niet heel spectaculair, omdat het er zwart zag van de mensen. Maar we spotten er nog wel een alligator in het water waar nota bene iedereen doorheen liep.

Nadat we weer even waren bijgekomen en een broodje hadden gegeten, moesten we nog teruglopen naar onze camping. Die was niet bepaald luxe en toen we daar als twee smeerpijpen onder de modder, muggenspray, zweet en zonnebrandcrème aankwamen, moesten we nog een uur wachten tot de watertanks waren bijgevuld en we ons in een provisorische douche konden wassen. Maar die douche was daardoor opeens ook echt héérlijk.

‘s Avonds aten we bij het ‘restaurant’ van de camping en kletsten we gezellig met wat andere reizigers die ook op de camping verbleven. Tot onze grote verbazing kwamen er ook nog een aantal inheemse kinderen op een bankje zitten om stiekem tv te kijken en oreokoekjes te eten. Grappig dat twee totale andere werelden dan toch samen kunnen gaan!

Dag 15
Verrassend genoeg hebben zowel Maaike als ik echt prima geslapen in de hangmatten. We hadden de tip gekregen om er diagonaal in te liggen – dus je benen rechts in het doek en je hoofd links – zodat je toch enigszins ‘plat’ ligt. En dat ging echt bijzonder goed! Alleen toen ik ‘s nachts een plasje moest doen, durfde ik niet naar de wc omdat ik niet met m’n zaklamp door de donkere jungle wilde te lopen, haha. Dat was knijpen geblazen!

Toen we weer opgefrist waren en hadden ontbeten, moesten we nog ongeveer een uur teruglopen naar de uitgang van het park. Ik hoopte dat te paard te kunnen doen, maar omdat het nog zo vroeg was, waren de paarden nog niet verspreid door het park. Helaas pindakaas, dat werd dus met de benenwagen. Gelukkig zat het er zo op en we waren nog voor het einde van de ochtend terug bij ons hostel waar onze backpack nog lag. Daar mochten we – thank god – ook even douchen, zodat we schoon verder konden reizen naar de volgende bestemming: het Caribische Cartagena!

Lees ook mijn andere Colombia-blogs:
#1 Bogota en Salento
#2 Medellín en Guatape
#4 Cartagena en Bogotá

You may also like

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *