Deze zomer bracht ik vrij spontaan een maand door onder de Franse zon, verhuisde ik eerder dan verwacht naar Rotterdam en zag ik mijn agenda – gek genoeg – vol lopen met steeds meer, leukere en beter betaalde klussen. Daar was ik niet alleen dankbaar voor, maar het zorgde er ook voor dat ik even pas op de plaats moest maken. Genoeg te vertellen dus. Lezen jullie mee?
Werkvakantie in Frankrijk
Mijn vriend en ik verkasten in juli spontaan voor een maand naar Frankrijk. We moesten onze tijdelijke huurwoning in Zeeland verlaten en konden nog niet terecht in ons appartement in Rotterdam, omdat die tot september verhuurd was. Dus besloten we – voor de zoveelste keer dit jaar – van de nood een deugd te maken en boekten we een hele leuke Airbnb in Avignon. Een plaatsje waarvan wij dachten dat er genoeg te beleven was, maar waar het niet té druk zou zijn. Zodat de kans op veel coronabesmettingen, een lockdown of andere rampscenario’s waar we deze zomer opeens bij stil moesten staan beperkt bleef.
Het bleek een schot in de roos. We verbleven in een heel fijn appartement net buiten het centrum, met een tuin, twee fietsen en hele lieve hosts met een nog veel lievere hond die ons elke keer als we thuis kwamen kwispelend verwelkomde. Doordeweeks waren we overdag allebei druk aan het werk. ‘s Avonds gingen we regelmatig uiteten. En in het weekend lagen we aan het zwembad, reden we naar de kust of ontdekten we de omgeving. Zoals de lavendelvelden van Luberon, het historische stadje Arles en de indrukwekkende Pont du Gard. Al met al een prima manier om de zomer zonder vakantie tóch een beetje leuk te maken.
Verhuizen naar Rotterdam
Eenmaal neergestreken in Avignon kregen we bericht dat onze huurder opeens tóch een maand eerder uit ons appartement zou gaan. Dus zodra onze trip in Frankrijk erop zat, konden we meteen verhuizen. We laadden mijn Opeltje Corsa tot de nok vol en tuften van Zeeland naar Rotterdam. Na een weekend flink poetsen, een bezoek aan IKEA en een snelcursus ‘Marie Kondo’ om alle spullen te ordenen, zaten we al redelijk op ons plek. Ik geloof dat we het er allebei wel over eens waren dat het na een half jaar zonder vaste woonplaats best wel fijn is om weer even een vaste basis te hebben.
Inmiddels is het alweer een maand later en zijn we toegekomen aan de laatste klusjes. Gordijnen ophangen, een boekenkast (laten) maken, fotolijstjes vullen. Dat soort dingen. Ik kan niet wachten om straks in het najaar heerlijk te cocoonen binnen: terwijl de regen tegen het raam tikt lekker wegdromen bij een goed boek, met warme kop thee en de kaarsjes aan. Ja hoor, we maken overal gewoon het beste van en moeten vooral niet vergeten te genieten van de kleine dingen. Want weet je, als ik één ding heb geleerd is het dat die kleine dingen soms juist het grootst zijn.
Even pas op de plaats
Terwijl ik druk was met de verhuizing, aarden in een nieuwe stad en tussendoor ook nog (coronaproof) mijn verjaardag vierde, vroeg mijn werk steeds meer aandacht. Ik draaide sowieso al minimaal 40 uur per week, maar nu bleven de verzoeken binnenstromen op een tempo dat ik nog niet eerder had meegemaakt. Klanten die begin dit jaar stil waren, omdat ze de effecten van corona op hun bedrijf wilden afwachten, klopten weer aan. Klanten die mij eerst incidenteel inschakelden, hadden me nu structureel 1 à 2 dagen per week nodig. En ook nieuwe klanten gooiden regelmatig een balletje op. Voor ik het wist tikte ik door in de avonden en sloeg ik soms ook in de weekenden mijn laptop even open.
Nog steeds ben ik heel dankbaar dat ik niet zoveel merk van een crisis, maar ik ben ook maar een mens en stiekem werd ik er gewoon best een beetje moe van. En toen kwam het besef dat je als ondernemer natuurlijk zelf de enige bent die kan ingrijpen om de werkdruk te verlagen. Dus ben ik na 1,5 jaar als zzp’er eindelijk op het punt gekomen dat ik de krenten uit de pap kan vissen. Welke opdrachten vind ik het leukste om te doen en welke opdrachtgevers betalen het beste? ‘Nee’ verkopen zal niet mijn nieuwe hobby worden, maar kwaliteit verkopen vind ik nog steeds het aller belangrijkst.
Ik heb de controle over mijn agenda terug en voel me weer helemaal relaxed. Hoe fijn is dat?! Om dat zo te houden ben ik ook al met wat andere tekstschrijvers in gesprek om eventueel uit te breiden op de momenten dat het nodig is. Én zodat ik een paar uurtjes per week overhoud voor een heel leuk nieuw project, waar ik samen met een vriendinnetje uit Curaçao aan werk. Daarover hoop ik jullie voor het einde van het jaar meer over te kunnen vertellen. Nu is dat allemaal nog te pril. Eerst maar eens zorgen dat we van onze wilde plannen werkelijkheid maken.
Kunnen jullie al raden water in de pijplijn zit?
