Elo in Tokyo – hoofd in de wolken, herenigd en hagelslagveld

Heel even dacht ik dat er nooit een einde aan zou komen. Maar deze week was het aftellen toch echt voorbij en vloog ik ein-de-lijk naar Tokyo! Benieuwd hoe mijn eerste dagen in deze fascinerende stad eruit zagen? Ik praat jullie in deze blog helemaal bij!

MAANDAG

Met de nodige kriebels in mijn buik, werkte ik maandag nog één laatste dag bij Rijkswaterstaat in Middelburg. Omdat ik door mijn trip naar Japan de Sinterklaasviering zou missen, had mijn opdrachtgever speciaal voor mij alvast een gedichtje gemaakt en een chocoladeletter gehaald. Dat is nog eens een leuke waardering voor je werk, zeg! Echt heel lief!

Nadat ik thuis de laatste spulletjes in mijn koffer had gedaan, kwam Laurien naar mij toe voor een heerlijk avondje in de jacuzzi. Zo konden we in alle rust lekker bijkletsen!

DINSDAG

En dinsdag was het eindelijk zo ver: aan het einde van de ochtend vertrok ik naar Japan. Dat betekende dat we precies tijdens de spits de weg op moesten. En dat hebben we geweten! Het verkeer stond vanaf Antwerpen al muurvast. Ik had een uurtje file ingecalculeerd, maar uiteindelijk hebben we er een uur en veertig minuten langer over gedaan dan normaal!

Ondanks de klamme handjes in de auto toen we de aankomsttijd steeds verder zagen oplopen, bleven we optimistisch en uiteindelijk heb ik mijn vlucht – natuurlijk – gewoon gehaald. Dus ik zat even later letterlijk en figuurlijk met mijn hoofd in de wolken 😉

WOENSDAG
Mijn vriend en ik hadden afgesproken dat ik vanaf het vliegveld de bus zou pakken en we elkaar zouden zien bij de halte voor zijn huis. Verlofdagen in Japan zijn schaars en we waren het erover eens dat we die halve dag die het hem zou kosten om op en neer te reizen beter konden bewaren voor wat leuks. Dus ik liep in de aankomsthal in één streep door naar de pinautomaat, om geld te pinnen voor een buskaartje, toen ik opeens iemand “Elo!” hoorde roepen. Stond ‘ie opeens toch daar om mij te verrassen! Aaaah, zó lief en zó fijn om elkaar weer te zien!

Eenmaal in zijn appartement – met het mega vette uitzicht van de foto – ritste ik mijn koffer open en kwam ik tot de ontdekking dat mijn pak hagelslag open was geploft tijdens de vlucht. Haha, wat stom! Ik pak altijd alles in in plastic zakken, maar had er totaal niet bij stilgestaan dat hagelslag ook kon ‘lekken’. Dus mensen, jullie zijn bij dezen allemaal gewaarschuwd. Alle hagelslag uit mijn kleren kloppen bleek overigens wel een prima bezigheid te zijn om niet toe te geven aan de jetlag.

DONDERDAG

Nadat we donderdag overdag allebei hadden gewerkt, was het ‘s avonds tijd om te daten! We maakten in de lift nog even een selfie voor onze moeders die zich afvroegen of we elkaar nog net zo leuk vonden als 2,5 maand geleden (zeker weten!) en gingen toen naar Roppongi voor een Koreaanse barbecue.

Ik moet nog wel even wennen aan alle gekke gewoonten hier als het aankomt op een restaurantbezoek. Zo moet je je jas en tas vaak opbergen in speciale dozen onder tafel of achter je stoel. Maak je je handen schoon met een warm doekje voor je gaat eten. Mag je je stokjes niet zomaar in je kom met rijst leggen, omdat dit de dood symboliseert. En krijg je overal een gekke poederthee bij geserveerd. Maar eerlijk is eerlijk: ik houd wel van een kleine cultuurshock, dus stiekem vind ik dit allemaal prachtig.

VRIJDAG

Ook vrijdagavond gingen we weer gezellig samen op pad. Dit keer belandden we bij een lokaal tentje aan de overkant van de straat. Typisch zo’n restaurant dat je in Tokyo wel vaker ziet: heel klein, met de stoelen aan een bar, direct naast de open keuken. Kun je mooi zien hoe ze alles vers voor je bereiden. En in dit geval was dat een ricebowl met verschillende stukjes tonijn. Hmm, jammie!

Na het eten liepen we door naar Akasaka, waar we zowat de hele avond doorbrachten in een barretje. Dankzij de rode lampionnetjes zag de straat er ondanks de regen toch nog fleurig uit. Krijg je toch helemaal het Azië-gevoel van? Haha!

ZATERDAG

In het weekend hadden we eindelijk tijd voor wat sightseeing! We gingen naar Asakusa. Het traditionele gedeelte van Tokyo, met de welbekende tempel Senso-ji. Ik had overigens geen idee dat die zo bekend was hoor. Door de drukte voor mijn vertrek had ik me totaal nog niet verdiept in de bezienswaardigheden, maar gelukkig had ik een hele leuke reisleider, haha!

We struinden door de straatjes en kwamen terecht bij een restaurantje waar ze ramen verkochten. Dat is een soort bouillonsoep met noodles, ei, varkensvlees en wat groenten als zeewier en spinazie. Ik had het nog nooit gegeten, maar vond het top! En dat komt goed uit, want dit is echt een signature dish in Japan, dus hier zal ik vast nog vaker aan moeten geloven.

Om de regen te vermijden, bezochten we ‘s middags het Edo Tokyo Museum. Een museum over de geschiedenis van de stad, dat ik bij nader inzien niet echt een succes vond. Willekeurige voorwerpen en replica’s met een klein informatief tekstje, komen bij mij nooit zo binnen. Omdat de rode draad in het verhaal ontbreekt en er verder niks gebeurt. Maar hé, we waren toch weer mooi 1,5 uur onder de pannen.

ZONDAG
Hoewel Asakusa heel tof was om te zien, strookte het niet helemaal met mijn verwachting van Tokyo. Shibuya – waar we onze zondag doorbrachten – daarentegen, klopte wel helemaal met het beeld dat ik in mijn hoofd had. Van de diagonale scramble crossing, tot de billboards met bewegend beeld én geluid. En van de herfstkleuren in Yoyogi Park tot een volledig geautomatiseerd sushirestaurant. Deze wijk had alles wat ik verwachtte en meer.

Oh ja, dat las je trouwens goed, ‘een volledig geautomatiseerd restaurant’. Hier kun je via een touchscreen je bestelling doorgeven en worden de borden vanuit de keuken, over een bewegende baan, voor je neus uitgeserveerd. Geniaal toch? Ik vind het nu al top hier!

Mijn avonturen in Japan volgen? Voeg me toe op Instagram en blijf op de hoogte via mijn stories!

You may also like

3 reacties

  1. Heerlijk Elodie niets beter dan een guide locale weet ik uit mijn Chinese ondervinding 🙂
    En ik kan je geen Elo noemen want toen ik ooit mijn moeder vroeg waarom ik niet mijn tweede naam Elodie als voornaam gekregen had, die vond ik mooier, antwoordde ze omdat ik niet wilde dat ze je Elo zouden noemen!

Laat een antwoord achter aan Mary Grahame Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *