Een nieuw hoofdstuk

Poeh, wat heb ik het lang uitgesteld om deze blog te schrijven! Niet zo zeer omdat ik het druk had, maar vooral omdat ik enorm aan het idee aan moest wennen en elke dag nog twijfelde over mijn besluit. De ontkenningsfase noemen ze dat, geloof ik. Wat ik dan ontken? Dat ik wegga van Curaçao. Met héél veel pijn in mijn hart. Maar het is tijd voor een nieuw hoofdstuk.

Ja, die zagen een heleboel mensen volgens mij niet aankomen. Ikzelf zit er al bijna een half jaar mee in mijn maag. In eerste instantie zou ik voor een jaar naar Curaçao gaan. Korter als ik mijn draai niet kon vinden, langer wanneer het goed beviel. En het is me overduidelijk goed bevallen. Dus besloot ik in september nog een half jaar langer te blijven. Maar sindsdien word ik bijna dagelijks wakker met de vraag: wat ga ik doen? Wil ik ooit nog terug naar Nederland, of kies ik ervoor om hier nu echt iets te gaan opbouwen? (Ik leef na 1,5 jaar bij wijze van spreken nog steeds uit de twee koffers waar ik mee ben gekomen).

In dubio
In dat laatste halve jaar zijn er een heleboel dingen gebeurd, waardoor die vraag steeds vaker door mijn hoofd spookte. Zo zijn mijn drie beste vriendinnetjes op het eiland stuk voor stuk vertrokken. En dat zette mij natuurlijk zelf ook aan het denken over wat ik wil en vooral waar ik dat wil. Het werk wat ik deed vond ik prima, maar niet super uitdagend en creatief. Dus koos ik ervoor om vanaf januari als freelancer te gaan werken. Dat bleek een goede zet, want ik krijg een hoop leuke opdrachten, kan weer lekker op pad en – niet onbelangrijk – m’n bankrekening is een stukkie minder mager dan voorheen.

“Ik heb nog zoveel dromen. Wil nog zoveel van de wereld zien.”

Ook het appartement waar ik in september naartoe verhuisde is een stuk fijner dan de aftandse – en oranje – studio waar ik het eerste jaar in verbleef. Dus de randvoorwaarden gingen er allemaal op vooruit. En toch bleef die vraag. Ik heb nog zoveel dromen. Wil nog zoveel van de wereld zien. En ik kreeg steeds meer het idee dat Curaçao niet de beste uitvalsbasis is om dat voor elkaar te krijgen. Het eiland is klein, dus de kansen zijn beperkt, de salarissen en vergoedingen zijn relatief laag en wat betreft het reizen zijn de prijzen voor vliegtickets ook nog eens relatief hoog, omdat het een kleine markt is.

Oppervlakkig
Daarnaast speelt mee dat ik graag vaker bij mijn vrienden en familie in Nederland zou willen zijn. Even gezellig bijkletsen met m’n vriendinnetjes, op bezoek bij mijn broer, tijd doorbrengen met mijn ouders en knuffelen met m’n oma… Die behoefte werd steeds groter doordat ik merkte dat de contacten die je hier op Curaçao opdoet vaak oppervlakkig blijven. Mensen komen en gaan. Misschien is dat niet zo erg als je een vaste basis hebt in de vorm van bijvoorbeeld een partner en eventueel ooit een gezin. Maar voor nu kom je elke keer alleen te staan en moet je weer investeren in nieuwe sociale contacten. Is dat wel hetgeen waar ik energie in wil stoppen? Of stop ik dat dan liever in mijzelf en in de dromen die nog op de plank liggen?

Het antwoord op die vraag was duidelijk dat laatste. Ik ben de afgelopen 1,5 jaar nog meer van Curaçao gaan houden dan ik al deed. Maar het is nu te vroeg om hier voor altijd te blijven. Wie weet komt dat over vijf of tien jaar nog. Wie weet ben ik nog voor het einde van het jaar terug, of komt het er juist helemaal nooit van. Ik heb oprecht nog geen idee. Maar één ding weet ik zeker: Curaçao heeft een bijzonder plekje in mijn hart gekregen. Ik ben echt gek op dit eiland, met het fantastische klimaat, de fijne lifestyle (vooral dat, dat lekkere spontane leven) en de heerlijke Caribische cultuur… Dus dit is dan ook zeker geen definitief afscheid, maar een tot ziens.

Wat nu? 
Ik vertrek nog voor het einde van de maand naar Nederland, waar ik eerst lekker carnaval ga vieren met vrienden, oude bekenden, de buurman van m’n neef en de tante van m’n beste vriendin. Gewoon, omdat het kan. Daarna is het tijd voor serieuzere zaken. Ik ga me inschrijven als zzp’er bij de Kamer van Koophandel in de hoop dat ik ook in Nederland als zelfstandige iets moois kan opbouwen. Die eerste maand zal waarschijnlijk vooral vooral in het teken staan van het werven van nieuwe klanten en opdrachten.

“Eerst carnaval vieren, daarna is het tijd voor serieuzere zaken.”

Afhankelijk daarvan zal ik ook gaan bepalen welke kant ik op ga. Als ik er klaar voor ben om me weer te settelen en ik heb genoeg zekerheid dat ik me dat ook kan veroorloven, wil ik op zoek naar een appartementje in Tilburg (mijn oude studentenstad). Mocht ik veel locatie onafhankelijke opdrachten krijgen, dan kan ik ook overwegen om eerst nog even vanaf een leuke bestemming in verweggistan te werken en pas in de zomer echt vastigheid te zoeken in Nederland. Daar heb ik nu simpelweg het antwoord nog niet op, mijn kompas is even volledig in de war, maar zoals altijd zal de tijd het ongetwijfeld weer gaan leren.

You may also like

4 reacties

  1. Een mooie blog Elodie en idd de tijd zal t leren waar je terecht gaat komen maar voor nu heb je een goed besluit genomen!! We zien je graag n x in Heeze en met de laatste “ontwikkelingen” belooft dat zeker goed te komen!
    Xxx

  2. Elodie,
    Don’t dream your life, live your dreams.
    Ik heb genoten van jou wijze van schrijven en de manier van beleven.
    Succes in Nederland en nog meer met hetgeen waarna jij op zoek gaat.
    Masha Danki
    BR

Laat een antwoord achter aan w Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *