Dingen waar ik niet aan kan wennen in Nederland

Re-integreren kun je leren, zou je zeggen. Maar zo simpel blijkt dat in mijn geval nog niet te zijn. Sinds ik terug ben in Nederland, loop ik continu tegen dingen aan waar ik maar niet aan kan wennen. Van moderne betaalwijzen die ik me nog niet eigen heb gemaakt, tot tropische gewoontes die ik niet uit mijn systeem krijg. Benieuwd welke dat zijn? Lees dan gauw verder!

De temperatuur

Ik probeer me echt niet aan te stellen, maar ik raak gewoon maar niet gewend aan de Nederlandse temperaturen. Alles onder de 26/27 graden Celsius vind ik nog koud. Ik wéét heus wel dat het niet koud is, maar mijn lichaam denkt daar na ruim anderhalf jaar in een gemiddelde temperatuur van 32 graden heel anders over. Dat is dus ook de verklaring dat ik op Concert at Sea doodleuk met een panty rondliep, haha.

Lang licht

Dat het ’s avonds nog zo lang licht is, is ook een heel vreemde gewaarwording voor mijn hersenen. Ze lijken maar niet te begrijpen dat het tien uur kan zijn en tegelijkertijd nog hartstikke licht is buiten. Op Curaçao ging de zon het hele jaar door tussen half zeven en zeven uur ’s avonds onder. Ik moet zeggen dat ik de lange zomeravonden in Nederland over het algemeen juist heel fijn vind, hoor. Maar niet als ik doordeweeks op tijd naar bed moet.

Auto leeghalen

Als ik de auto ergens parkeer, wil ik automatisch nog alles opruimen wat in het zicht ligt. Dat deed ik op Curaçao altijd om te voorkomen dat er een ruitje werd ingetikt voor een paar losse guldens. Maar in Nederland is dat natuurlijk niet in diezelfde mate nodig, omdat er simpelweg minder armoede is en dus ook minder criminaliteit. Het stuurslot dat ik op het eiland altijd aan mijn stuur bevestigde om diefstal te ontmoedigen, mis ik dan weer helemaal níet.

Pinpas afgeven

Eén van de dingen die ik onbewust blijf doen, is mijn pinpas afgeven bij de kassa. Op Curaçao doet de cassière je pas namelijk in het apparaat, waarna je zelf alleen nog je code moet invoeren. In Nederland doe je dat ‘natuurlijk’ gewoon zelf. Maar dat vergeet ik echt nog heel erg vaak. En dat levert steeds weer verbaasde gezichten op aan de andere kant van de balie. Alsof ik van een andere planeet kom, haha!

Betalen met WiFi

Ook vergeet ik steeds dat je in Nederland kunt betalen met een wireless verbinding in je pas. Op Curaçao konden nieuwe passen dat ook wel, maar er waren bijna geen pinapparaten met die functie. Dus dat betaalsysteem heb ik in mijn anderhalf jaar op het eiland nooit gebruikt. Toen ik laatst bij een bar mijn pinpas af gaf bij om te betalen en hem even later met een glimlach terugkreeg, duurde het dan ook even tot het tot me doordrong dat ik in de tussentijd al had betaald.

Tikkie sturen

Nu we het toch over betaalmogelijkheden hebben, mag de tikkie natuurlijk niet in dit rijtje ontbreken. Het lijkt wel of Nederlanders niet anders doen dan tikkies naar elkaar versturen. Het is ook echt een fantastisch concept. Maar de lokale banken op Curaçao hebben pas net internetbankieren, dus een betaalverzoek sturen is echt nog een brug te ver. Mocht ik dus ‘ouderwets’ naar je rekeningnummer vragen of voorstellen om de rekening te splitten, dan weet je nu waarom.

In het donker lopen

Ook in het donker over straat lopen, voelt nog steeds een beetje gek. Op Curaçao kwam het – vanwege de veiligheid – echt niet in me op om ’s avonds in mijn eentje te wandelen. Daar deed ik alles met de auto. Al ging ik maar naar het einde van de straat. Hier in Nederland durf ik zulke afstanden gewoon te lopen. Maar ik merk toch aan mezelf dat ik ondertussen wel heel veel om me heen blijf kijken. Alsof ik het allemaal nog steeds niet helemaal vertrouw.

Bepaalde uitspraken

Schreef ik laatst nog een blog met Zeeuwse uitspraken, zijn er na mijn anderhalf jaar op Curaçao ook nog wat Papiamenste kreten bij gekomen die ik moest afleren. Zo noemde ik mijn vriendinnen standaard ‘dushi’, reageerde ik op een naar verhaal met ‘ai no’ in plaats van ‘ah nee toch’ en zei ik rustig ‘mi no sa’ als ik iets niet wist. En dat is in Nederland natuurlijk allemaal wel een beetje gek. Maar de gewoonte om mensen dagelijks begroeten en elke maandag een fijne week wensen, houd ik lekker in stand hoor. Dus eh, fijne dag nog, hè 😉

You may also like

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *