Dushi bida na Kòrsou #70

Een korte weekblog dit keer, omdat ik donderdag op vakantie ben gegaan. Maar tot die tijd heb ik nog lekker met Rianne kunnen genieten van ons favoriete eiland. We relaxten bij Saint Tropez, ontdekten een nieuw plekje op Westpunt en – iets minder leuk – misten bijna onze vlucht naar Miami… Benieuwd hoe dat zit? Lees dan gauw verder!

MAANDAG

Ik begon de week productief door meteen wat belangrijke dingen van mijn to-do-list af te strepen. Omdat ik Curaçao bijna ga verlaten (zoals ik vorige week aankondigde) werd het hoog tijd om mijn auto in de verkoop te zetten. Maar voor ik dat zou doen, wilde ik eerst nog even mijn belasting betalen. Op Curaçao doe je dat per half jaar of jaar en dat gaat nog oldschool bij de bank of het postkantoor. En ik bleek niet de enige te zijn die net deze ochtend aan zijn burgerplicht wilde voldoen, want er waren 33 wachtenden voor me. My god! Toen ik de felbegeerde belastingsticker eindelijk had bemachtigd, haalde ik mijn zwarte parel nog even door de wasstraat, zodat ik er mooie foto’s van kon maken voor bij de advertentie.

Rianne had ik ‘s ochtends al afgezet bij Koko’s, zodat zij gewoon lekker kon relaxen en voor ik ‘s middags moest werken, sloot ik nog even bij haar aan voor een koffietje. Ook ‘s avonds zijn we samen wat gaan drinken met twee jongens die we zaterdag op Zanzibar hadden leren kennen. Kei gezellig!

DINSDAG

Omdat ik al mijn deadlines ondertussen had gehaald, kon ik dinsdag voor mijn avonddienst bij het AD nog even met Rianne gaan chillen. We besloten een middagje bij Saint Tropez te gaan liggen en hebben daar lekker geluncht, gezond en een heleboel leuke foto’s gemaakt van en met elkaar. Het blijft zo’n idyllisch plekje!

Na werk ben ik nog even naar Bar 27 gegaan, waar Rianne al lekker aan het feesten was. Ik was eigenlijk niet zo heel erg in de stemming en dacht na één drankje wel weer lekker naar huis te gaan. Maar toen werd er opeens super leuke muziek gedraaid. Van ‘Stupid’ tot ‘Let it go’ en ‘Everytime we touch’. Tja, dan kun je toch niet anders dan blijven hangen en keihard meezingen en dansen?!

WOENSDAG

Gelukkig was mijn vakantie al begonnen en konden we de volgende dag lekker uitslapen. Maar niet té lang, want we wilden graag onze laatste dag samen op Curaçao doorbrengen op Westpunt. Ik wilde al een tijdje naar Watamula en ook Rianne was daar nog nooit geweest, dus besloten we daar eerst heen te gaan. Eerlijk gezegd stelde het niet zoveel voor als we dachten. Misschien komt dat ook doordat de zee heel rustig was en het water in de ‘grot’ vrijwel stil stond. Gelukkig was er wel een toffe beschilderde rots waar ik even op kon poseren, haha.

Omdat we nog een stukje hadden rondgestruind langs de kust, waren we compleet oververhit geraakt. We zijn daarom snel doorgereden naar Playa Lagun waar we konden afkoelen met een koud drankje en even lunchten. Lagun staat bekend om de vele leguanen boven bij het restaurantje… Nou, dat hebben we geweten, want terwijl wij lekker onze broodjes beenham aan het verorberen waren, sprong één van die beesten zo op onze tafel. Haha! Ik heb ze dan toch liever in de struiken! 😉

DONDERDAG

De wekker ging donderdagochtend al vroeg. En met vroeg bedoel ik dan ook écht vroeg. Om vijf uur om precies te zijn. Maar het was voor een goed doel, want we gingen lekker op vakantie naar Miami. We zouden rond kwart voor zes opgehaald worden door een vriend van mij en die had me ‘s avonds nog laten weten dat hij zijn wekker had gezet. Dus what could possibly go wrong? Haha nou, dat-ie door zijn wekker heen slaapt bijvoorbeeld. Woops. Dat was even paniek.

Toen ik in de gaten had dat-ie maar niet online kwam op WhatsApp en de klok maar door tikte, hebben we snel alle taxichauffers gebeld in de hoop toch nog op tijd op Hato te komen. Maar ja, welke taxichauffeur word er nu vrijwillig wakker als er geen ritten zijn gereserveerd op zo’n onmenselijk tijdstip? Dat was dus nog een behoorlijke uitdaging. Uiteindelijk lukte het toch om een iemand te pakken te krijgen en die heeft ons echt nét op tijd op het vliegveld afgezet. Letterlijk twee minuten voor de incheckbalie zou gaan sluiten. Gevalletje ‘living on the edge’!

You may also like

5 reacties

      • Hi Sander, bedankt voor het meedenken! Heb mijn auto inmiddels al verkocht! Met een goed wagentje bleek dat niet zo lastig te zijn, haha!

Laat een antwoord achter aan Elodie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *