Aan alles komt een einde, en helaas kwam dat aan m’n echte reis veel sneller dan aan deze blogserie. Maar ook online is het nu echt de laatste bestemming waar ik jullie mee naartoe neem: Byron Bay. Een hippiestadje waar ik heb gesurft, gechilld en waar ik éindelijk dolfijnen heb gezien. Een heerlijke afsluiter van een onvergetelijke vakantie.

Bijna alles wat je over Byron Bay leest en hoort, is waar. Het is een stadje waar een hele fijne, onbedwongen sfeer hangt. Als ik ‘s ochtends over het strand liep zag ik om de paar meter iemand yoga oefeningen doen, overal kom je surfers tegen en niemand is gehaast. Alsof je even ontsnapt aan de echte wereld en tijd geen rol speelt. Heerlijk!

Surfen
Bij mij speelde tijd wel enigszins een rol, want ik had een surfles gereserveerd. En daar moest ik natuurlijk op tijd voor zijn. Ik ging op pad met Stoked Surfschool en dat was heel tof. Goede begeleiding van twee surftalenten én een fotograaf die vanaf het strand haar best doet om je acties vast te leggen.

Het was een les van vier uur, maar de tijd vlóóg echt voorbij. We kregen eerst een introductie waarin we leerden hoe je op een surfplank moet liggen en vooral hoe je erop moet gaan staan en daarna was het tijd voor het echte werk. En ja jongens, ik, Elodie Kint, heb op een surfplank gestaan!

Voor ik het wist stond ik recht! Oké, moet ik niet overdrijven, want het was steeds maar voor een paar seconden en de golven waren natuurlijk niet zo groot. Maar tóch. Ik stond. Woehoe, wat was het leuk! Ik had me het liefst meteen ingeschreven voor een surfcamp van een paar weken om het echt goed te leren. Lijkt me heerlijk om over de golven te sjezen op zo’n plankie.

Toen we klaar waren, was de rest van de groep nóg enthousiaster dan ik. “Did you see that group of dolphins?” “Yeah, oh my god, they were so close!” Ik geloofde mijn oren niet. Er bleken tientallen dolfijnen op een paar meter afstand van ons te hebben gezeten. Maar omdat ik zo gefocust was op het surfen en ik (natuurlijk) ook veel van de plank ben gevallen en heb lopen vloeken, heb ik dat compleet gemist. Wat een drama. Ik zeurde al heel de reis dat ik dolfijnen wilde zien, en nu heb ik er praktisch mee gezwommen zonder dat ik het in de gaten had…

Lighthouse Walk
Maar gelukkig had ik nog een dag in Byron Bay! En dat betekende nog een allerlaatste kans om dolfijnen te zien. Ik besloot de Lighthouse Walk te gaan doen. Ook iets wat door iedereen wordt aangeraden, omdat je tijdens de hike langs prachtige natuur komt praktisch de hele tijd langs de kust loopt. En zoals ik dus al had ondervonden, barst het er van de dolfijnen.

En ja hoor, ik heb dan toch eindelijk dolfijnen gespot. Vanaf de kant bij de vuurtoren, dus net iets te ver om het vast te leggen met mijn camera. Maar hé, dolfijnen zijn dolfijnen en ik heb ze toch maar mooi met eigen ogen gezien. Ik was door het dolle heen en kon me opeens helemaal voorstellen dat Freek Vonk zo enthousiast kan worden door de natuur. Volgens mij heb ik wel dik een uur staan turen over de zee, heb nog een schildpad en een zeearend gezien en gezellig staan babbelen met voorbijgangers. Kon ik mijn enthousiasme mooi met ze delen en meteen even vragen of ze een kiekje van me wilde maken. Heerlijk met die rode kaken van de warmte, haha!

Ik sloot mijn dagen in Byron Bay af met een heerlijke pizza bij Treehouse on Belongil. Ook hier was ik op aanraden van andere backpackers terecht gekomen. Er is een hele leuke sfeer gecreëerd door allerlei verschillende oude meubels in het restaurant te plaatsen. Je kunt er onder het gezelschap van allerlei vogels en reptielen (tja, het is toch een buitenrestaurant) genieten van een pizza die gebakken is in een houtoven. Njam!

Benieuwd naar al mijn belevenissen in Australië? Lees dan ook de andere blogs:
#1 – veelzijdig Sydney
#2 – tropisch Cairns en skydiven in Mission Beach
#3 – Magnetic Island en Whitsundays
#4 – Noosa en Fraser Island (hoogtepunt!)