Afgelopen week was ik bij de onthulling van de nieuwe ‘Welkom in Zeeland’-borden, ging ik naar een autoworkshop voor suffe tutten en schreef ik over communies. Kijk je weer mee naar mijn werkweek? 

Welkom in Zeeland
Het komt niet heel vaak voor dat ik naar ‘officiële gelegenheden’ moet, maar deze week gebeurde dat wel. Ik mocht naar de onthulling van de nieuwe ‘Welkom in Zeeland’-borden op de grens met Zuid-Holland. Omdat dat natuurlijk niet aan de drukke weg kon gebeuren, was het op een afgelegen zijweggetje georganiseerd. Zelfs zó afgelegen, dat niemand de plek kon vinden, haha. Ik was er als eerste, zag een bord met een doek ervoor dus wist vrij zeker dat ik goed zat. Maar ik begon toch een beetje te twijfelen, omdat ik precies op de afgesproken tijd was aangekomen en er nog niemand was. Na een tijdje kwamen ook de burgemeester van Schouwen-Duiveland en een gedeputeerde van de Provincie Zeeland aan. Een half uur later was het gezelschap compleet en konden de doeken van het bord af. Ik schreef er een stukkie over voor de Zeeuwse voorpagina en de website.

Autoworkshop voor suffe tutten
De mailbox op de redactie ontploft soms van de persberichten en uitnodigingen voor evenementen. We gaan natuurlijk lang niet overal naartoe. Een activiteit moet wel zodanig groot, bijzonder, of opvallend zijn, dat we er aandacht aan willen besteden… Een ‘autoworkshop voor suffe tutten’ bijvoorbeeld. Dat klonk zó hilarisch, dat ik er graag mijn vrije woensdagavond voor op gaf om verslag te doen. Van ‘suffe tutten’-tompoezen tot suffe vragen en suffe acties. Je leest het allemaal in de repo die ik schreef en krijgt nog een betere indruk van de avond door de video die bij het online artikel staat.

Steeds minder communicanten
Een tijdje geleden ontstond er opeens een idee voor een verhaal bij ons aan de keukentafel. Mijn vader is directeur op een katholieke basisschool en hij vertelde hoe verbazingwekkend weinig kinderen dit jaar nog hun eerste communie gaan doen. Waar het vroeger eerder een uitzondering was als je géén communie deed, was dat nu andersom: minder dan de helft van groep 4 zou eraan deelnemen.

Ik vroeg me af hoe dat zat. Zou dat overal spelen? En hoe zou dat dan komen? Ik ging op zoek naar cijfers, sprak mensen van over heel de provincie en interviewde drie kinderen, die goudeerlijk vertelden waarom ze communie willen doen en waarom ze in God geloven. Het hele artikel lees je op de website (de portretjes van de kinderen vind je onderin).