Vol goede moed stapte ik op 11 maart van dit jaar de Kamer van Koophandel uit. Ik had mijn eenmanszaak geregistreerd en kon nu écht aan de slag als zelfstandig journalist en tekstschrijver. Inmiddels zijn we een half jaar verder en dat lijkt me een mooie gelegenheid om eens terug te blikken. Hoe begon ik? Hoe kwam ik aan klanten? Wat ging er goed? Wat viel er tegen? En, waar sta ik nu?
Eén van de voornaamste redenen dat ik als freelancer aan de bak ben gegaan, is omdat ik graag meer wilde reizen. Ik hoorde verhalen van mensen die hun werk digitaal deden en daardoor zo vaak en zo lang weg konden als ze maar wilden. Dát kan ik ook, dacht ik. En om dat te bewijzen, reisde ik in april met mijn laptop naar Indonesië. Een experiment, waarbij ik werken en reizen voor het eerst met elkaar combineerde. En in deze blogpost vertel ik jullie hoe ik dat deed.
“You have to take chances for your dreams to come true, ’cause taking no risks is the riskiest thing you could do.” Deze quote hoorde ik laatst in een filmpje van een digital nomad die zijn kantoorbaan had opgezegd om heel de wereld over te reizen en opeens wist ik weer waarom ik mezelf begin dit jaar in het diepe heb gegooid. Dus schreef ik me deze week in bij de Kamer van Koophandel, boekte ik een ticket naar Bali en nam ik mijn eerste opdrachten aan als freelance journalist en tekstschrijver!
De kogel is door de kerk, mijn besluit is genomen. En nu mag ik het eindelijk van de daken schreeuwen: ik ga freelancen! Vanaf het nieuwe jaar ga ik fulltime aan de slag als zelfstandig journalist en tekstschrijver.
Zo ik ben lekker aan het genieten van een welverdiende vakantie. Maar ik ben natuurlijk niet vertrokken zonder een blog te maken waarin ik jullie weer op de hoogte breng van de belangrijkste, meest opmerkelijke en tofste artikelen die ik deze maand heb geschreven. Zo deed ik verslag van The Flying Dutch Curaçao, schreef ik over het voortbestaan van de Curaçaose luchtvaartmaatschappij Insel Air en berichtte ik over de bouw van het Kluivert Dog Rescue Center die moest worden gestaakt.
Wow guys, zien jullie de teller van deze blogserie? Dit betekent dat ik al bijna een jáár bij het Antilliaans Dagblad werk. Time flies when you’re having fun! Afgelopen maand schreef ik bijvoorbeeld over de blaastesten die nog niet wettelijk zijn toegestaan op Curaçao, over een demonstratie bij een resort die compleet uit de hand liep en over de favorieten van minister-president Eugene Rhuggenaath op het Curaçao North Sea Jazz Festival.
Een dagje op een tropisch eiland, een ziekenhuis dat geen operaties meer uitvoert en zeeschildpadden die worden bedreigd door recreatie. Zomaar wat dingen waar ik de afgelopen maand over heb geschreven. Je leest er alles over in deze nieuwe blog!