Jaaaa, het is weer tijd voor een boekenblog! Ik heb voor jullie drie boeken in petto van verschillende genres, die één ding gemeen hebben: het zijn stuk voor stuk dikke pillen die elke bladzijde waard zijn.

Astrid Holleeder – Judas
Judas speelt zich af tussen 2012 en het heden, en is doorspekt met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen in het verleden. Het is een verbijsterende familiekroniek waarin Astrid Holleeder een onthutsend portret schetst van een gezin dat sinds 1983 – het jaar van de Heineken-ontvoering – alleen nog maar een achternaam heeft: Holleeder. In dit unieke boek vertelt zij op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu. Ook spreekt ze vrijuit over haar jeugd en haar moeder, de kinderen, haar ex-partners, haar werk als advocate en haar dubbelrol als consigliere van haar broer. Door zich als vertrouweling op te stellen kon Astrid dicht in de nabijheid van haar broer verkeren, en hun gesprekken in het geheim opnemen, met maar één doel: hem levenslang geven.

Als je nog nooit van dit boek hebt gehoord, heb je waarschijnlijk onder een steen geleefd. In ‘Judas’ geeft Astrid Holleeder een kijkje in een wereld waar velen van ons zich (gelukkig) niets bij kunnen voorstellen. Een kijkje in de wereld van de zus van één van Nederlands grootste criminelen. Een vrouw die al zolang ze zich kan herinneren op haar tenen moet lopen en – met alle gevolgen van dien – besluit dat het zo niet langer kan doorgaan. Eerlijk is eerlijk, het is misschien niet súper sterk geschreven, en je zou kunnen zeggen dat ze haar aandeel in de criminele praktijken een beetje probeert goed te praten… Maar alleen al het idee dat dit allemaal waargebeurd is en het feit dat Astrid haar bloedeigen broer het liefste levenslang achter de tralies ziet verdwijnen, dat maakt het verhaal al het lezen waard. Dit boek kruipt onder je huid.

Corine Naranji – Bittere Thee
Midden jaren zestig ontmoet Dorien de Perzische Hamed, student bouwkunde in Delft. Ze worden verliefd, krijgen en zoon en vertrekken enkele jaren later naar Iran. Ondanks de cultuurverschillen hebben ze een harmonieus huwelijk en als hun dochter wordt geboren en hij zijn eigen bouwbedrijf begint, kan hun geluk niet op. Maar als Hamed verdacht wordt van ondermijnende activiteiten tegen het sjahregime, komt het gezin in ernstige moeilijkheden. Niet lang daarna, in 1978, wordt Dorien vanwege de islamitische revolutie gedwongen met de kinderen naar Nederland te vertrekken. Als ze een paar jaar later terugkeert om te ervaren of een leven onder het totalitaire bewind van Khomeini nog mogelijk is, komt ze in zulke bizarre situaties terecht, dat ze blij is nog net naar Nederland te kunnen ontsnappen. Bittere Thee is een aangrijpende, deels autobiografische roman over de grote liefde tussen een Nederlandse vrouw en een Iraanse man. Het verhaal geeft tevens een indringend beeld hoe deze islamitische revolutie heeft kunnen ontstaan en welke gevolgen dit voor de Iraanse bevolking heeft gehad. 

Auteur Corine Naranji verdient wat mij betreft echt een award voor beeldend schrijven. Elke keer als ik in ‘Bittere Thee’ bezig was, waande ik me even in Iran. Dat komt misschien mede doordat het autobiografisch is; Corine heeft dit verhaal praktisch zelf meegemaakt, dus weet precies waar ze het over heeft. Het verhaal gaat over de Nederlandse Dorien die verliefd wordt op Hamed, een jongen uit Perzië. Ondanks de cultuurverschillen, waar ze zich allebei bewust van zijn, kiezen ze voor een toekomst met zijn tweeën. In Iran. Jarenlang leven ze als in een sprookje, maar dan begint de revolutie. Een ommekeer voor het land, die ook het gelukkige huwelijk van Dorien en Hamed op de proef stelt… In ‘Bittere Thee’ volg je een prachtig liefdesverhaal, leer je een hoop over de geschiedenis van Iran en krijg je tot slot een belangrijke levensles mee. Toen ik de laatste letters van dit boek had gelezen, kon ik niets anders uitbrengen dan: ‘wauw’. Met een hele diepe zucht. Ja, dit is echt het mooiste boek dat ik ooit heb gelezen!

Margaret Mazzantini – Ter wereld gekomenNa een onverwacht telefoontje laat Gemma haar dagelijks leven achter zich en vliegt zij met haar zestienjarige puberzoon Pietro naar Sarajevo. Daar gaan zij op zoek naar sporen van Diego, Pietro’s vader, die hij nooit heeft gekend. Diego was de grote liefde van Gemma, maar hun relatie eindigde abrupt tijdens de belegering van Sarajevo in de jaren negentig. Nu Gemma terug is in de verscheurde stad, komen onbeantwoorde vragen weer naar boven en doet ze een verschrikkelijke ontdekking.

‘Ter wereld gekomen’ is met haar 507 pagina’s veruit het dikste boek waar ik mezelf ooit doorheen heb gewerkt. Daarom heb ik deze paperback in eerste instantie ook twee jaar in mijn kast laten verstoffen. Zonde, want dit is juist zo’n typisch voorbeeld van een verhaal dat elke bladzijde waard is om te lezen. Het boek neemt je mee in het bewogen leven van de Italiaanse Gemma, die samen met haar zoon Pietro naar Sarajevo gaat. De stad waar zij haar grote liefde Diego tijdens de Bosnische oorlog is verloren. Aan de hand van flashbacks, waarin je ontdekt hoe de liefde tussen de twee is ontstaan en waarom zij in hemelsnaam vrijwillig in Sarajevo verblijven tijdens de burgeroorlog, wordt er naar de tegenwoordige tijd toegewerkt. Gaandeweg het verhaal wordt er een belangrijke vraag opgeworpen: hoe is Pietro ter wereld gekomen? Het antwoord houd je niet voor mogelijk…

Nog meer boekeninspiratie? Lees dan ook de vorige boekenblog. En als jij nog aanraders voor mij hebt, hoor ik het natuurlijk graag in de reacties hieronder!