3 chicklits waar je niet bij hoeft na te denken

Over het algemeen houd ik vooral van thrillers en romans met een diepere laag. Maar sóms heb je gewoon even zin om een boek te lezen waar je niet te veel bij hoeft na te denken. En het meest geschikte genre wat dat betreft, is denk ik toch wel de chicklit. In deze blog zet ik er drie voor jullie op een rijtje die ik pas heb gelezen!

Jill Mansell – Lang leve de liefde
Op de ochtend van haar vijfentwintigste verjaardag maakt Lily Harper de allerlaatste brief open van haar geliefde moeder, die stierf toen Lily acht was. Tot haar verrassing staat er meer in over haar moeders eerste en enige echte liefde.  Die dag ontmoet Lily ook de acteur Eddie Tessler. Lily is stiekem wel gevleid dat Eddie haar zo geweldig vindt, en ze voelt de vlinders fladderen. Maar waarom vindt ze het dan zo belangrijk wat Dan, haar grappige, stoere, knappe jeugdvriend, die altijd voor haar klaarstaat, ervan vindt?

De boeken van Jill Mansell lagen door de vrolijke kaften al vaker naar mij te knipogen wanneer ik een bezoekje bracht aan de Bruna, maar nog nooit had ik er eentje gekocht. Tot ik naar Curaçao vertrok en ik dit exemplaar cadeau kreeg van een vriendinnetje. Lang leve de liefde gaat over verdriet en rouw, maar is helemaal niet zwaar. Integendeel, Lily komt over als een onbevangen persoon die met veel plezier in de geschiedenis van haar moeders leven duikt en zo de liefde van haar (moeders) leven leert kennen. Tegelijkertijd probeert Lily uit te zoeken wat ze zelf wilt als het aankomt op de liefde, wanneer ze een bekende acteur tegen het lijf loopt in het huis van haar zus… Heel veel diepgang hoef je bij dit verhaal niet te verwachten, maar als dat is waar je naar op zoek bent dan is het zeker een aanrader!

Lisette Jonkman – Helemaal het einde
De 28-jarige Roxy leeft al tien jaar als een nomade als leadzangeres van een wereldberoemde rockband. Wanneer haar beste vriendin plotseling overlijdt, stort Roxy volledig in en gaat ze terug naar het landelijke dorp waar ze is opgegroeid. Ineens staat ze weer tussen de koeien op het boerenbedrijf van haar ouders en moet ze haar plek heroveren, want iedereen is verder gegaan zonder haar. Roxy wil zo snel mogelijk terug naar haar seks, drugs & rock-‘n-roll-leven, maar een lang bewaard geheim speelt op en ze heeft geen rekening gehouden met Arno, haar beste vriend van vroeger…

Mijn tweede kennismaking met een chicklit was ‘Helemaal het einde’ van Lisette Jonkman; een boek dat ik had gewonnen via een winactie op haar Instagramaccount. Dat maakte het natuurlijk bij voorbaat al fantastisch, maar toch moet ik eerlijk toegeven dat ik er echt even in moest komen. Lisettes schrijfstijl is super vlot en ze slaagt er heel erg goed in om de lezer aan het lachen te krijgen door leuke grapjes in het verhaal te verwerken en heel levendig te vertellen, maar in het geval van dit boek kon ik me niet goed identificeren met een drugsverslaafde rockster die zich gedraagt als een puber. Toen ik me daar eenmaal aan had overgegeven heb ik absoluut wel kunnen genieten van het verhaal en ook al is het al bijna een jaar geleden dat ik het heb gelezen, kan ik sommige scenes nog zo voor me halen. Het personage is heel sterk neergezet en ook de – altijd verborgen – oude jeugdliefde die weer op lijkt te bloeien is geloofwaardig beschreven.

Jojo Moyes – Voor jou
Louisa’s wereld is klein. Ze werkt in een café om de hoek en woont nog bij haar ouders, en hoewel ze ergens wel weet dat haar vriend Patrick niet de liefde van haar leven is, passen ze goed genoeg bij elkaar. Lekker overzichtelijk. Wills wereld is ook klein. Vroeger had hij alles wat hij zich kon wensen – een goede baan, avontuurlijke vakanties, een mooie vriendin – maar door een ongeluk zit hij in een rolstoel, verlamd vanaf zijn nek. Door de chronische pijn en zijn wanhoop ziet hij maar één uitweg. Wanneer Louisa haar baan kwijtraakt, gaat ze aan de slag als Wills verzorger, en het duurt niet lang voor de tegenpolen botsen. Als ze ontdekt wat Will voor ogen heeft, besluit Louisa alles op alles te zetten om hem van gedachten te doen veranderen.

Dan Jojo Moyes. Het was de allereerste keer dat ik iets las van deze schrijfster en ik weet bij nader inzien niet zo goed wat mij bezielde om nooit eerder een boek van haar te lezen, want dit was echt een schot in de roos. Het boek is een dikke pil van bijna 500 pagina’s, maar die heb je in één zucht uitgelezen. Het is een meeslepend verhaal dat ook nog eens heel erg vlot is geschreven. ‘Voor jou’ gaat over Louisa, een meisje met een heel overzichtelijk – bijna beperkt – leven in een gezin dat het niet breed heeft. Als ze haar werk kwijtraakt moet ze zorgen dat ze snel iets anders vindt dat geld in het laatje brengt en zo komt ze terecht bij Will, een man die bijna helemaal verlamd is na een ongeluk. Af en toe is het een botte klootzak maar als lezer begrijp je op de één of andere manier toch dat Louisa langzaamaan gevoelens voor hem krijgt. Je hoopt dan ook vurig dat zij erin slaagt om het lot waar hij zelf voor heeft gekozen te keren. En zonder al te veel te verklappen, kan ik wel stellen dat het einde van het verhaal me met een dikke vet brok in de keel achterliet. Jeetje, wat een tranentrekker!

You may also like

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *